Het is een tijd geleden maar helaas zware jaren. Gevecht,
gemis angsten, pijn, stress. Het lijkt telkens een cassetterecorder die zich
herhaald. Ik sta op pauze en word weer terug gedraaid. Sinds mijn vaders dood
in 2017 en gestopt antidepressiva is er langzaam weer meer stress in mijn
leven. Maar deze keer wil ik het zelf kunnen. Het zijn toch maar gedachtes.
Maar ook patronen. Of ik nu in een burn-out zit, lichte depressie of
angststoornis het maakt me niet meer uit. De diagnose was zo belangrijk. Maar
het heeft mij niks gebracht. Het heeft me alleen maar verder van mezelf
verwijderd. 3 jaar intensief therapie, EMDR, haptonoom, acupunctuur, voeding,
supplementen, onderzoeken, kliniekopname, fyshio, poging antidepressiva. Het
lichaam lijkt het allemaal niet te willen. Het enige is dat het pijn heeft en
rust wilt. Het geeft aan genoeg.
Ik ben steeds banger geworden. Mijn mond en kaken doen pijn,
mijn spieren, moe, en chronische hyperventilatie. Ik durf niet meer te leven,
ik wacht tot mijn lichaam tot rust komt. Eerst door alles te doen om beter te worden,
te veel dus en nu door haast niks te doen. Ik vind mijn balans niet terug.
Eerlijk ben ik er zo klaar mee. De ene dag lijk ik het te accepteren ik ben
opgebrand maar dan komen de klachten ineens weer en dan bevries ik weer. Ik
weet op dit moment niet wat ik verder wil met mijn leven. Geen doel. En de
coronatijd maakt het niet makkelijker. Ik wil veranderen ik wil leven, maar het
lukt nog niet.
Een ding is zeker mijn lichaam is gestrest en opgebrand maar
het is vooral mijn brein die op herhaling staat. Het cassettebandje blijft maar
draaien. Ik wil anders gaan denken, de angst niet meer voeden door alles op te
zoeken en willen oplossen. Maar dan ..niks?? Gedachtes mogen komen maar ik mag
ze weer weg doen. Ze zijn gebaseerd op het oude. Ik geloof nog steeds in mijn
zelf en gelukkig mijn partner ook, maar mijn lichaam wil ik nog leren te
vertrouwen. Het doet dingen waar ik geen controle over heb in mijn slaap is het
zelfs gestrest. Mediteren, bodyscans, mindfulness etc. doe ik. Nee ik doe niks verkeerd.
Ik doe het allemaal vanuit moeten. Wat wil ik nu, ondanks wat er om mij heen
gebeurd. Ruzie in familie, corona, scheidingen, mensen gaan dood. Ook meningen
van andere. Ik vertrouw niet meer op mezelf omdat ik verwijderd ben van mezelf.
Ik wil weer aarden, genieten van het hier en nu. En geloven dat het beter gaat
worden.
Elke dag mag ik opnieuw beginnen. En het lukt dan niet
meteen, en telkens voel ik de stress in mijn lichaam. Ja mijn belastbaarheid is
laag. Ik wil weer langzaam trainen wat goed voor mij is. En schijt aan de
meningen van de anderen. Een einzelgänger, maar heb ook mensen nodig om mijn
creativiteit te voeden. Op het moment verdraag ik geen stress, lange gesprekken.
Maar is niet altijd te vermijden. En ook nodig. Gedachtes opnieuw opnemen. Net
als een cassette telkens kon je daar overheen opnieuw opnemen. Want dan waren
er weer nieuwe liedjes in. Ik wil mijn nieuwe liedjes kunnen horen, maar zal ze
eerst moeten vinden en opnemen.
De komende tijd observeren, gedachtes wissen, nieuwe dingen
doen. Uitdagingen zoeken. Vertrouwen krijgen in mijn eigen kracht. En nee dit
zal niet zonder slag en stoot gaan. Ik besluit te veranderen en dan volgt de
rest met mij mee. Nieuwe energie.
Met mijn blog voel ik me niet de enige met angst. Want je bent niet de enige. Klik op de links in de tekst voor liedjes en meditaties en informatie.
Reacties
Een reactie posten