Het is nu twee maanden geleden van mijn laatste inname antidepressiva . En helaas nog steeds een gevecht. Maar een dappere strijd noem ik het maar. Hoewel de dokters beweren dat de medicatie naar twee weken uit je lichaam zijn, weten velen onder ons dat dit niet klopt... bewijzen zijn er niet. Maar ik hoor het genoeg om mij heen. Waar ik het wel mee eens ben dat jij degene ben die verandering kan aan brengen in je leven en niemand anders. Je bent niet voor niks in deze shit terecht gekomen. Je kunt niet meer het leven leiden als voor de depressie of burn-out . Je bent toen al ver boven je macht gegaan. Dagelijks word ik teruggeroepen. Wat wil jij? Wat is goed voor jouw? Dit klinkt egoïstisch en ja dat is ook zo. Maar is het niet egoïstisch van andere als ze van alles van je verwachten, dat ze lekker je leeg kunnen zuigen zodat zij zich beter voelen ? Dat zij je weer klein kunnen maken en zichzelf groot ? Ze doen dit niet met opzet maar dat is mens eigen. Vooral als je daar gevoelig