Doorgaan naar hoofdcontent

Niet meer klagen.

Citaat uit boek Big Magic:
blz 114

Niet meer klagen. Je praat tegen de muur. Ik zeg; dat ik een creatief leven zou leiden, niet om de wereld te redden, niet als daad van protest, niet om beroemd te worden, niet om in decanon te worden opgenomen, niet om het systeem uit te dagen, niet om de klootzakken een lesje te leren, niet om mijn familie te bewijzen dat ik het kan, niet als vorm van diepgaande therapeutische, emotionele catharsis, maar gewoon omdat ik het leuk vind. Zeg: Ik geniet van mijn creativiteit!
 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Het is tijd voor bevrijding.

bron; boek te leen bibliotheek. In dit boek ben ik al 3 maanden aan het spitten, onderzoeken en proberen te begrijp over welke invloed het verleden heeft op mijn persoonlijkheid. En ineens vallen de puzzelstukken op zijn plaats.   In mijn zoektocht naar bevrijding van mijn verleden zoek ik naar antwoorden en begrip. Ik loop met een schuin hoofd door de paden van de bibliotheek en antwoorden vallen letterlijk zo in mijn schoot. In dit boek staat heel mooi beschreven en uitgelegd wat voor types moeders er zijn. Het gaat hier niet om wat goed of slecht is, maar over de invloed die het verleden en de omgang met je moeder heeft op je persoonlijkheid. Waar je in je volwassen ik nog steeds tegen aanloopt. Bij mij kwam de onrust met de band met mijn moeder toen ik zelf moeder werd. Er kwamen herinneringen naar boven waar ik niet eerder van bewust was. Soms kon ik het alleen maar voelen en moest ik antwoorden vragen aan mijn moeder om te begrijpen waar toch die onrust,

Ben ik weer terug bij af?

  Het is een tijd geleden maar helaas zware jaren. Gevecht, gemis angsten, pijn, stress. Het lijkt telkens een cassetterecorder die zich herhaald. Ik sta op pauze en word weer terug gedraaid. Sinds mijn vaders dood in 2017 en gestopt antidepressiva is er langzaam weer meer stress in mijn leven. Maar deze keer wil ik het zelf kunnen. Het zijn toch maar gedachtes. Maar ook patronen. Of ik nu in een burn-out zit, lichte depressie of angststoornis het maakt me niet meer uit. De diagnose was zo belangrijk. Maar het heeft mij niks gebracht. Het heeft me alleen maar verder van mezelf verwijderd. 3 jaar intensief therapie, EMDR, haptonoom, acupunctuur, voeding, supplementen, onderzoeken, kliniekopname, fyshio, poging antidepressiva. Het lichaam lijkt het allemaal niet te willen. Het enige is dat het pijn heeft en rust wilt. Het geeft aan genoeg. Ik ben steeds banger geworden. Mijn mond en kaken doen pijn, mijn spieren, moe, en chronische hyperventilatie. Ik durf niet meer te leven, ik wach

emotionele verwaarlozing

Waarom ben ik niet gelukkig? Het voelt soms een eeuwigheid. Is het de pijn waardoor ik niet gelukkig kan zijn of is de pijn er omdat ik niet gelukkig ben? Luister naar de pijn. Doe wat je leuk vind. Ontspan. Allemaal dingen die de buitenwereld met goede bedoelingen zeggen. Was het maar zo simpel iets in mij, iets in mijn hersenen weet niet meer hoe en wat.              Ik ben vanuit vroeger gewend als je maar je best doet dan kom je er wel of van hard werken ga je niet dood. Zelfstandig zijn. Gewoon maar doorgaan. Eigenlijk als ik terug kijk heb ik altijd hard gewerkt, nooit bij de pakken neer gezet. Mijn verantwoording genomen. Mijn school afgemaakt. Mijn eigen geld verdient trouw geweest aan de mensen om mij heen. Behulpzaam zijn. Huisje boompje beestje. Het is me gegund om moeder te worden ben getrouwd. En toch ben ik beland waar ik nu ben. Is het genetisch, is het vanuit vroeger, is het vanuit trauma ziekenhuis, is het van mijn ziekte. Wat het ook is…het is er. Zoveel geprobeerd