Trots was ik op mezelf. De dag was aangebroken het leven zonder medicatie antidepressiva. Onder lichte begeleiding ben ik langzaam gaan afbouwen, dit heeft 11maanden geduurd. De laatste weken waren ook pittig omdat de dateline die ik voor mezelf gesteld had naderden. Ook moest er nog genoeg gedaan worden voor de bruiloft. Het regelen van de bruiloft en mijn creativiteit kwijt kunnen hielp mij ook door deze periode Nu bijna twee weken zonder medicatie. De eerste week voelde ik me super en deze week voel ik me wat somber. Uiteraard kijk je eerst wat er verder nog meer speelt. Gesprek met de dokter gehad over mijn gevoel; ben erachter gekomen dat mijn verleden nog veel in het nu is. Uit het gesprek is wel gebleken dat ik daar wat mee moet maar heel langzaam ook voor de andere partijen. Ik voel nu wel haarfijn aan dat ik deze dingen met de dokter wil en moet bespreken. Ook omdat de kans op een terugval aanwezig is. Ook hoorde ik via de app dat alweer een familielid kanker heeft. Dat houdt ook niet op. Deze week ook in dubio gezetten met stoppen bij mijn werkadresje. Dit al heeft ook veel energie gekost. Ik wil alles natuurlijk netjes afhandelen.Kortom goede reden voor een somber en angstig gevoel is zeer aanwezig en toch twijfel je aan jezelf omdat je weet hoe het voelt een depressie en zeker wil je daar niet meer naar terug.
Het relativeren van deze situatie is voor mij dan ook soms lastig. Eerst zijn je emoties uitgeschakeld door de medicatie en langzaam komt alles weer binnen. Voor mij was de rust in de emoties ook de enige voordelen van de medicatie, dit woog niet op tegen de bijwerkingen ervan.Trots ben ik vanavond op mijzelf omdat ik niet heb zitten piekeren, niet in de molen van mijn gedachtes mee gaan. Ik belde mijn beste vriendin, die aanvoelde dat het niet goed ging. Langzaam kalmeerde ik, ik voelde me nog wel somber maar de angst werd wel weggenomen. Zij relativeerde voor mij de situatie op een zachte manier. Zij wees mij ook op de periode van het toeleven naar de bruiloft en nu in een leegte terecht komen. Dit kan ook soms voor deze gevoelens zorgen. Zij bracht mij heel voorzichtig dat ik het wel in de gaten moet houden. En dat ik niet faalde als ik toch hulp nodig had, mocht het op langere termijn nog steeds zo voelen. Waarop ik wel gelijk antwoorden; ik ga niet meer aan die troep.
Voor het eerst riep ik weer hulp in mijn ziel. En weet je wat ik toen deed. In plaats van een voorlees boek die ik altijd voor lees voor mijn dochter. Liep ik naar beneden en pakte de kijkbijbel. (ooit gehad van een vriendin) Samen met mijn dochter het scheppingsverhaal gelezen. Ik werd er rustig van. Alleen wat dit nu betekend, is dit de steun die ik nodig heb op dit moment. Eerder heb ik op moeilijke momenten veel gebeden en gepraat met god. Ben niet zwaar gelovig maar het heeft mij eerder wel geholpen. Toen ik begon met de medicatie ging het eerst nog slechter en was de weg echt even kwijt. In die periode ben ik elke zondag een kaarsje gaan opsteken voor o.a. mijn gezin. Weet je als het mij helpt wat heb ik dan te verliezen. Vandaag is de boze wolf gelukkig weer het bos ingegaan, maar weet zeker dat ie nog eens komt aankloppen. Even een vrolijke nood; Ik ben niet bang voor de boze wolf.
Het relativeren van deze situatie is voor mij dan ook soms lastig. Eerst zijn je emoties uitgeschakeld door de medicatie en langzaam komt alles weer binnen. Voor mij was de rust in de emoties ook de enige voordelen van de medicatie, dit woog niet op tegen de bijwerkingen ervan.Trots ben ik vanavond op mijzelf omdat ik niet heb zitten piekeren, niet in de molen van mijn gedachtes mee gaan. Ik belde mijn beste vriendin, die aanvoelde dat het niet goed ging. Langzaam kalmeerde ik, ik voelde me nog wel somber maar de angst werd wel weggenomen. Zij relativeerde voor mij de situatie op een zachte manier. Zij wees mij ook op de periode van het toeleven naar de bruiloft en nu in een leegte terecht komen. Dit kan ook soms voor deze gevoelens zorgen. Zij bracht mij heel voorzichtig dat ik het wel in de gaten moet houden. En dat ik niet faalde als ik toch hulp nodig had, mocht het op langere termijn nog steeds zo voelen. Waarop ik wel gelijk antwoorden; ik ga niet meer aan die troep.
Voor het eerst riep ik weer hulp in mijn ziel. En weet je wat ik toen deed. In plaats van een voorlees boek die ik altijd voor lees voor mijn dochter. Liep ik naar beneden en pakte de kijkbijbel. (ooit gehad van een vriendin) Samen met mijn dochter het scheppingsverhaal gelezen. Ik werd er rustig van. Alleen wat dit nu betekend, is dit de steun die ik nodig heb op dit moment. Eerder heb ik op moeilijke momenten veel gebeden en gepraat met god. Ben niet zwaar gelovig maar het heeft mij eerder wel geholpen. Toen ik begon met de medicatie ging het eerst nog slechter en was de weg echt even kwijt. In die periode ben ik elke zondag een kaarsje gaan opsteken voor o.a. mijn gezin. Weet je als het mij helpt wat heb ik dan te verliezen. Vandaag is de boze wolf gelukkig weer het bos ingegaan, maar weet zeker dat ie nog eens komt aankloppen. Even een vrolijke nood; Ik ben niet bang voor de boze wolf.
Reacties
Een reactie posten